17 

 

W toku prowadzonych badań opracowano warunki analizy, z wieloskładnikowych matryc roślinnych, 

α-solaniny z wykorzystaniem chromatografii cienkowarstwowej TLC, metody często wykorzystywanej 

do określania ilości niniejszego glikoalkaloidu w ziemniakach [6]. Zoptymalizowaną metodę poddano 

procesowi walidacji w zakresie limitu wykrywalności, limitu oznaczalności, powtarzalności, precyzji 

oraz dokładności (Tabela 2), a następnie posłużono się nią do obliczenia zawartości α-solaniny 

w owocach Lycium barbarum –  odmiany L1, L2 i L3 (Ryciny 3 i 4). 

 

Wyniki przeprowadzonych oznaczeń nie wykazały obecności, w dostarczonych owocach,   

α-solaniny (określone limity detekcji pozwalały na stwierdzenie występowania α-solaniny 

w badanych ekstraktach w ilości powyżej 7,84 mg związku / 100 g świeżych owoców).   

 

Rycina 3. Chromatogram TLC frakcji alkaloidowych z owoców Lycium barbarum oraz α-solaniny 

(obraz w świetle widzialnym, derywatyzacja odczynnikiem Carr-Price). 

 

 

 

 

 

W1-6 – wzorzec w zmiennych ilościach: W1 – 196,08 ng/pkt, W2 – 909,09 ng/pkt, W3 – 1304,35 ng/pkt, W4 – 1666,67 

ng/pkt, W5 – 2000 ng/pkt, W6 – 476,19 ng/pkt1;  

L1 – L2 – ekstrakty z owoców goji, odmiany: L1 – No1, L2 – New Big, L3 –

 

AMBER SWEET GOJI®;  

S1-S3 – ekstrakty z owoców trzech odmian goji  z dodatkiem 1.49 mg wzorca / 2,5g surowca