Wszystko o powojnikach - Clematis - Źródło Dobrych Pnączy

Powojniki

Powojniki są pnącymi krzewami lub bylinami o przepięknych kwiatach, w niemal wszystkich możliwych kolorach. Wiele odmian ma również bardzo dekoracyjne owocostany, które mogą być ozdobą zimowego ogrodu.

Aby uzyskać największy efekt zdobniczy, warto poznać ich wymagania, dobrać odpowiednie dla naszych potrzeb gatunki czy odmiany i właściwie przygotować stanowisko oraz podporę, po której będą się wspinać. Kluczem w uprawie powojników jest prawidłowo wykonane wiosenne cięcie, dzięki któremu kwitną tak obficie. Trud na pewno się opłaci, gdyż rośliny mogą rosnąć i obficie kwitnąć nawet przez kilkanaście lat.

Cięcie

Cięcie sprzyja dobremu rozkrzewieniu i obfitemu kwitnieniu. Powinno być wykonywane od końca lutego do początku kwietnia, gdy widoczne są już nabrzmiałe pąki.

Opóźnienie cięcia powoduje opóźnienie kwitnienia. Do każdej grupy odmian powojników przypisany jest odpowiedni sposób cięcia. Cięcie wykonujemy ostrym sekatorem, 0,5 – 1 cm nad parą zdrowych, nabrzmiałych pąków. Zawsze usuwa się wszystkie zaschnięte liście oraz te pędy lub ich fragmenty, które obumarły (np.: w wyniku przemarznięcia).

W pierwszym roku po posadzeniu wszystkie powojniki powinno się przyciąć nie wyżej niż 30 cm nad podłożem. Spowoduje to wyrastanie nowych pędów z podstawy krzewu. Podobny, a nawet lepszy efekt można uzyskać układając pędy płasko na ziemi i obsypując je korą. Cięcie to sprzyja  wzmocnieniu roślin, a przez to ich obfitszemu kwitnieniu oraz większej odporności na choroby. W latach następnych cięcie należy dostosować do odmiany i pory kwitnienia.

 

Wyróżniamy trzy sposoby cięcia powojników. Dla ułatwienia oznaczono je cyframi: 1. (wcale), 2. (słabo) i 3. (silnie).

Sposób 1. (wcale) 
Sposób 2. (słabo)  na wysokości 100  –  150 cm 
Sposób 3. (silnie)  na wysokości 30  –  50 cm
Sposób 3.B (silnie)  na wysokosci 5 – 10 cm nad ziemią; powojniki bylinowe

 

 

Sposoby cięcia:

1. (wcale) Nie przycina się powojników kwitnących na starych pędach wiosną (np. z grupy Atragene i Montana. Jeśli cięcie jest potrzebne ze względu na nadmierne rozrastanie się rośliny, tnie się ją dopiero po kwitnieniu w końcu maja – czerwcu na wysokości, która nam odpowiada, ale najczęściej nie niżej niż 1 m nad ziemią.

2. (słabo) Słabe cięcie wykonuje się u większości odmian wielkokwiatowych (grupa Wielkokwiatowe Wcześnie Kwitnące), u których pierwsze kwiaty pojawiają się na zeszłorocznych pędach w maju lub początku czerwca, a potem powtórnie na tegorocznych pędach. Przycinamy wszystkie pędy na mniej więcej jednakowej wysokości 100 – 150 cm (im młodsza lub słabsza roślina tym tniemy niżej). Podobnie postępujemy z roślinami, co do których nie mamy pewności, jak powinny być przycinane.

3. (silnie) Silnie tnie się powojniki rozpoczynające kwitnienie późno (na tegorocznych pędach począwszy od końca czerwca do lipca) np. odmiany z grupy Viticella i Wielkokwiatowe Późno Kwitnące. Przycinamy je silnie nad 2 – 3 parą pąków (20 – 50 cm) nad ziemią. Tak tniemy również silnie rosnące powojniki z grupy Tangutica kwitnące latem, jeśli chcemy ograniczyć ich rozrastanie.

W przypadku powojników bylinowych (np. z grupy Heracleifolia i Integrifolia) i odmian z grupy Texensis, wycinamy wszystkie obumarłe pędy tuż przy podstawie, a żywe ucinamy 1 – 5 cm nad ziemią (sposób 3.B).

Jak prawidłowo przycinać powojniki można obejrzeć na filmie instruktażowym: Clematis – cięcie powojników