Amerykańska mrozoodporna odmiana, kwitnąca później niż glicynie azjatyckie. Efektowne kwiaty rozwijają się dwa razy w roku – wiosną i latem. Jest niewymagająca i łatwa w uprawie.

JAK WYGLĄDA: Kwiaty białe z zielono-żółtym oczkiem, pachnące, zebrane w pękate, groniaste kwiatostany długości 20-30 cm. Najobficiej kwitnienie V–VI, latem zakwita ponownie. Rozpoczyna kwitnienie w 2.–3. roku po posadzeniu. Liście pierzastozłożone z 9–15 listków jaskrawozielonych latem, a żółtych jesienią.

JAK ROŚNIE: Pnącze; pędy owijają się wokół podpór. Rośnie silnie; dorasta do 5–10 m wysokości (1–3 m rocznie).

GDZIE POSADZIĆ: Najlepiej kwitnie na stanowiskach nasłonecznionych. Zadowala się przeciętnymi, umiarkowanie wilgotnymi, dobrze zdrenowanymi glebami o lekko kwaśnym odczynie. Wymaga mocnych podpór. Mrozoodporna (strefa 5–9).

JAK SADZIĆ I PIELĘGNOWAĆ: Przed posadzeniem pojemnik z rośliną zanurzyć w naczyniu z wodą na 10 min. Roślinę sadzi się w dole o wymiarach 40 x 40 x 40 cm z wysypaną na dnie 10-cm warstwą dobrze rozłożonego obornika lub ziemi kompostowej, 0,5-1 cm głębiej niż rosła dotychczas. Ziemię dookoła rośliny wyściółkować korą, od IV nawozić, a w sezonie wegetacji intensywnie podlewać. Poziome prowadzenie pędów i silne cięcie sprzyjają kwitnieniu. Wczesną wiosną pędy przyciąć nad 2.–3. pąkiem. Prześwietlenie i lekkie przycięcie pędów po kwitnieniu, sprzyja zawiązywaniu pąków kwiatowych i ponownemu kwitnieniu.

JAK STOSOWAĆ: Odmiana szczególnie polecana do sadzenia przy altanach, pergolach i konstrukcjach przyściennych. Rośnie słabiej od glicynii azjatyckich, więc świetnie nadaje się do mniejszych ogrodów. Można formować ją jak drzewko. Ponieważ jest mrozoodporna, może być uprawiana na terenie całej Polski.

POCHODZENIE: Stany Zjednoczone; znaleziona przez Klarę Mack, ogrodniczkę z Lexington County w Południowej Karolinie; nazwana przez Mike'a Creel'a, szkółkarza z Cullowhee z Północnej Karoliny, wprowadzona do sprzedaży przez szkółkę Woodlanders, Inc z Południowej Karoliny w 1990 r.

PODOBNE ODMIANY: 'Nivea'